بیماری بلونت
بیماری بلونت چیست؟
بیماری بلونت وضعیتی است که مشخص می‌شود یک طرف صفحه رشد استخوان ساق پا کندتر از صفحه رشد سمت دیگر رشد می‌کند و منجر به خم شدن پیشرونده پاها می‌شود. این بیماری معمولاً به دلیل صفحه رشد بیمار است و پیشرونده است، به این معنی که با رشد کودک، خم شدگی بیشتری رخ می دهد.
بیماری بلونت در کودکان دارای اضافه وزن شایع تر است. همچنین در دختران، کودکان آفریقایی آمریکایی و کودکان اسپانیایی تبار شایع تر است. ممکن است مربوط به فشار بیش از حد قسمت داخلی زانو باشد. معمولاً با «خم شدگی فیزیولوژیکی» که در سنین پایین‌تر اتفاق می‌افتد، با خم شدگی خفیف و متقارن که خود به خود برطرف می‌شود، اشتباه گرفته می‌شود. از سوی دیگر، بیماری بلونت معمولاً در حدود 2 یا 3 سالگی با خمیدگی نامتقارن و شدیدتر پاها تشخیص داده می شود که با گذشت زمان بدتر می شود، و بهتر نمی شود.
کودکان معمولاً هیچ علامتی را احساس نمی کنند، اما والدین نگران اغلب متوجه می شوند که فرزندانشان مانند سایر کودکان هم سن خود راه نمی روند و پاهایشان کج است.
انواع مختلف بیماری بلونت چیست؟
- بیماری بلونت نوزادی
- این شکل از بیماری بلونت کودکان را قبل از 4 سالگی تحت تاثیر قرار می دهد. 50% مواقع دو طرفه (در هر دو پا) است. باید قبل از 3 سالگی و ½ تا 4 سالگی درمان شود تا درمان موفق ترین باشد.
- بیماری بلونت نوجوانان
- این شکل از بیماری بلونت کودکان بالای 10 سال را تحت تاثیر قرار می دهد، به ویژه کودکان دارای اضافه وزن. کمتر شایع است، اغلب شدیدتر است، و بیشتر یک طرفه (در یک پا) است.
بیماری بلونت چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص، پزشک کودک را معاینه می کند، راه رفتن کودک را مشاهده می کند و چرخش و ظاهر زاویه دار پا را ارزیابی می کند. برای تشخیص صفحه رشد بیمار در قسمت فوقانی ساق و اندازه گیری زاویه غیر طبیعی استخوان های ساق پا به عکس برداری با اشعه ایکس نیاز است.
گزینه های درمانی برای بیماری بلونت چیست؟
در درمان غیرجراحی از بریس‌ها برای تخلیه بار اضافی قسمت داخلی زانو استفاده می‌شود. این روش درمانی در موارد خفیف زیر 3 سال استفاده می شود. بریس ممکن است تا 2 سال طول بکشد و می تواند دست و پا گیر باشد.
چندین درمان جراحی مختلف وجود دارد:
- استئوتومی اصلاحی: استخوان بریده شده و زاویه آن اصلاح می شود. معمولاً از سیم های فلزی برای تثبیت استخوان بریده شده استفاده می شود و پای بیمار معمولاً به مدت 5 تا 6 هفته در قالب گچ قرار می گیرد. روش دیگر، ممکن است از فیکساتور خارجی برای نگه داشتن استخوان ها در موقعیت اصلاح شده در حین بهبودی استفاده شود.
- رشد هدایت‌شده: سمت سالم صفحه رشد با استفاده از یک صفحه کوچک و دو پیچ محدود می‌شود و به قسمت کند فرصت می‌دهد تا کمان را جبران کند و پا را دوباره صاف کند. این جراحی ساده است و توقف رشد صفحه رشد به سادگی با برداشتن پیچ ها قابل برگشت است. در موارد ریباند، پیچ ها دوباره برای اصلاح قرار می گیرند. این جراحی حدود 30 دقیقه طول می کشد و کودک می تواند بلافاصله پس از جراحی راه برود. دوره درمان بستگی به میزان اصلاح مورد نیاز دارد. بیمار معمولاً هر 4 ماه یک بار برای نظارت بر اصلاح تدریجی پیگیری می کند و با صاف کردن پاها، پیچ ها برداشته می شود.
- ارتفاع همی پلاتو: در موارد شدید که بخشی از خط مفصل فرورفته است، قسمت فرورفته از طریق بریدگی استخوان بالا اصلاح می شود. معمولاً از پیچ‌ها، سیم‌های فلزی یا فیکساتور خارجی برای حفظ اصلاح تا بهبودی استخوان در 5 تا 6 هفته استفاده می‌شود. در این مدت کودک گچ می‌بندد و نمی‌تواند روی پا وزن وارد کند.
- فیکساتور خارجی: هنگامی که یک تغییر شکل شدید وجود دارد و به خصوص زمانی که ساق پا خیلی کوتاه است، معمولاً از فیکساتور خارجی برای درمان استفاده می شود. فیکساتور معمولاً به مدت 3 تا 4 ماه روی ساق پا گذاشته می شود.
