استئوپنی در مقابل پوکی استخوان
در این مقاله به استئوپنی در مقابل پوکی استخوان خواهیم پرداخت. پوکی استخوان و استئوپنی هر دو شرایطی هستند که بر استحکام و سلامت استخوان‌های شما تأثیر می‌گذارند. تفاوت بین این دو در سطح آسیب استخوان نهفته است. به خواندن ادامه دهید تا در مورد تفاوت‌های بین این دو بیماری، نحوه تشخیص سطح آسیب استخوان توسط پزشکان و کارهایی که می‌توانید برای محافظت از سلامت استخوان‌های خود انجام دهید، بیشتر بدانید.
تفاوت های کلیدی بین استئوپنی و پوکی استخوان چیست؟
استئوپنی و پوکی استخوان تشخیص هایی هستند که برای برچسب زدن استخوان هایی که در طول زمان ضعیف شده اند استفاده می شود. استحکام استخوان را می توان با نمرات تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) اندازه گیری کرد. BMD سطح مواد معدنی – مانند کلسیم – را در استخوان‌های شما اندازه‌گیری می‌کند و نمره پایین‌تر به معنای افزایش خطر شکستگی یا شکستگی است.
استئوپنی را می توان اولین قدم به سوی پوکی استخوان در نظر گرفت. از نظر فنی، این فقط راهی برای گفتن این است که تراکم استخوان شما کمتر از حد طبیعی است، اما هنوز مشکل واقعی ایجاد نمی کند.
تراکم استخوان در حدود 35 سالگی به اوج خود می رسد و با کاهش تراکم استخوان، ممکن است استئوپنی در شما تشخیص داده شود. به طور معمول، این اتفاق بدون هیچ علامتی شروع می‌شود، اما اگر شروع به شکستن یا شکستگی استخوان‌ها کنید، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد تراکم استخوان شما را اندازه‌گیری کند.
اگر نمره تراکم استخوان کمتر از حد نرمال دارید – بین -1 تا -2.5 – به استئوپنی مبتلا هستید. اگر امتیاز شما کمتر از -2.5 باشد، ممکن است پوکی استخوان در شما تشخیص داده شود.
پوکی استخوان پیشرفت جدی تر استئوپنی است. با کاهش تراکم استخوان، ساختار لانه زنبوری داخل استخوان‌های شما حتی متخلخل‌تر می‌شود. هر چه فضاهای بازتر در داخل استخوان های شما وجود داشته باشد، تراکم و استحکام بیشتری را از دست می دهند. استخوان‌های سبک و شکننده‌ای که با پوکی استخوان ایجاد می‌شوند می‌توانند شما را در معرض خطر بیشتری برای شکستگی و شکستگی قرار دهند، حتی زمانی که فعالیت‌های ساده روزانه انجام می‌دهید.
بهترین راه برای تشخیص استئوپنی در مقابل پوکی استخوان، آزمایش BMD است. امتیاز T شما میزان آسیب را در استخوان های شما نشان می دهد.
چه کسانی در معرض خطر استئوپنی و پوکی استخوان هستند؟
استخوان های هر فرد با گذشت زمان مقداری جرم و تراکم را از دست می دهند. پس از 35 سالگی، استحکام استخوان شروع به کاهش می کند، اما عوامل خطر خاصی وجود دارند که می توانند این روند را تسریع کنند.
افراد در دسته های زیر در معرض افزایش خطر ابتلا به استئوپنی و شاید در نهایت پوکی استخوان هستند:
- زنان
- بالای 35 سال
- داشتن یک قاب کوچکتر و نازکتر
- داشتن منبع معتبر قفقازی یا آسیایی
- سابقه تغذیه نامناسب و فاقد برخی مواد معدنی
- یک سبک زندگی بی تحرک
- سیگار کشیدن
- مصرف الکل
- یائسگی
- تغییرات هورمونی
- بیماری تیرویید
- داروهای خاص مانند استروئیدها
استئوپنی و پوکی استخوان چگونه تشخیص داده می شود؟
از آنجایی که استئوپنی معمولاً بدون علائم ایجاد می شود، ممکن است تا زمانی که دچار مشکلات جدی نشوید یا این وضعیت به پوکی استخوان پیشرفت نکند، ندانید که استخوان های شما ضعیف تر می شوند. یک پزشک مراقبت های اولیه ممکن است شما را از نظر خطر استئوپنی و پوکی استخوان غربالگری کند. اگر خطر ابتلا به استئوپنی یا پوکی استخوان در شما بالاست، ممکن است پزشک آزمایش تراکم استخوان را پیشنهاد دهد.
آزمایش‌های تراکم استخوان معمولاً با اسکن‌های جذب‌سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه (DXA/DEXA) از لگن و ستون فقرات انجام می‌شود.
این آزمایش همچنین برای موارد زیر توصیه می شود:
- زنان بالای 65 سال
- زنان زیر 65 سال که شواهدی از توده استخوانی پایین دارند
- مردان بالای 70 سال
- مردان بالای 50 سال با عوامل خطر خاصی برای از دست دادن استخوان
اندازه‌گیری‌های تراکم استخوان و امتیاز FRAX (ابزار ارزیابی خطر شکستگی) معمولاً با هم استفاده می‌شوند تا ایده‌ای از سلامت کلی استخوان شما و راهنمایی درمان داشته باشید.
نحوه درمان و پیشگیری از استئوپنی و پوکی استخوان
بهترین درمان برای استئوپنی جلوگیری از کاهش بیشتر استخوان و پیشرفت بیماری شما به پوکی استخوان است. در حالی که نمی‌توانید سن یا ژنتیک خود را کنترل کنید، کارهایی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش سرعت تحلیل استخوان انجام دهید.
برخی از راهکارها برای کاهش خطر کاهش تراکم استخوان عبارتند از:
- دوری از سیگار
- مصرف الکل خود را کاهش دهید
- رژیم غذایی متعادل و غنی از ویتامین ها و مواد معدنی داشته باشید
- مکمل های ویتامین و مواد معدنی را در نظر بگیرید
- فعال بمانید، به خصوص با تمرینات تحمل وزن
اگر این استراتژی‌ها کمکی نمی‌کنند، یا وضعیت شما قبلاً به پوکی استخوان رسیده است، پزشک ممکن است داروها یا درمان‌هایی را برای شما تجویز کند که می‌تواند به جلوگیری از کاهش بیشتر استخوان کمک کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- بیس فسفونات ها مانند آلندرونات (فوساماکس) یا ایباندرونات (بونیوا)
- درمان های آنتی بادی مانند دنوزوماب (Prolia) و روموسوزوماب (Evenity)
- داروهای هورمونی مانند پروکلسی تونین
- درمان جایگزینی هورمونی
- مکمل های ویتامین C
- مکمل های کلسیم
- فیزیوتراپی
سخن پایانی
از دست دادن استخوان بخشی طبیعی از افزایش سن است، اما مواردی مانند جنسیت و رژیم غذایی وجود دارد که می تواند این روند را تسریع بخشد. اگر تراکم استخوان شما کمتر از حد طبیعی باشد، ممکن است استئوپنی برای شما تشخیص داده شود. در حالی که این شرایط پوکی استخوان نیست، این وضعیت هنوز جدی است.
با استئوپنی، شما زمان دارید تا تغییراتی ایجاد کنید که می تواند از سلامت استخوان شما محافظت کند. اگر وضعیت شما به پوکی استخوان پیشرفت کرده است، با پزشک خود در مورد آنچه که می توانید برای حفظ استحکام استخوان خود و جلوگیری از کاهش بیشتر تراکم استخوان انجام دهید صحبت کنید.
