پارگی تاندون عضله دوسر بازویی که در محل اتصال به استخوان‌های ساعد قرار دارد، معمولاً در مردان میانسال و در حین انجام فعالیت‌های بدنی شدید مانند بلند کردن وزنه‌های سنگین رخ می‌دهد. این نوع پارگی در پایین عضله دوسر بازویی، نادرتر از پارگی تاندون بالایی آن در ناحیه شانه است. پارگی در ناحیه آرنج تنها حدود سه درصد از کل پارگی‌های تاندون دوسر بازویی را تشکیل می‌دهد.
آناتومی عضله بایسپس
عضله بایسپس یا دوسر بازویی، یک عضله دوکی شکل در جلوی بازو است که در بخش بالایی خود توسط دو تاندون مجزا به استخوان کتف یا اسکاپولا متصل شده و در پایین توسط یک تاندون محکم به توبروزیته استخوان رادیوس در بالای ساعد و نزدیک آرنج می‌چسبد.
عملکرد عضله دوسر بازویی
انقباض عضله دوسر بازویی دو حرکت مهم را به دنبال دارد. اولین حرکت، فلکشن یا خم شدن مفصل آرنج است و دومی سوپیناسیون یا چرخش ساعد به سمت خارج است. زمانی که کف دست به سمت جلو قرار دارد، حالت سوپیناسیون و زمانی که پشت دست به سمت جلو باشد، حالت پروناسیون است.
چگونگی پارگی تاندون عضله دوسر بازویی
پارگی تاندون عضله دوسر بازویی در ناحیه آرنج اغلب در اثر بلند کردن جسم سنگین رخ می‌دهد. این مشکل بیشتر در مردان میانسال و هنگامی که فرد تلاش می‌کند جسمی بسیار سنگین‌تر از توانایی خود را در حالیکه آرنج خم است بلند کند، ایجاد می‌شود. با پارگی تاندون، صدای ناگهانی در آرنج شنیده می‌شود و درد شدیدی در جلوی آرنج احساس می‌گردد. درد بتدریج کاهش یافته و ناحیه جلوی آرنج متورم و کبود می‌شود. خم کردن آرنج باعث می‌شود عضله به شکل گردی در بالای آرنج جمع شود. پارگی تاندون باعث کاهش قدرت خم کردن آرنج و چرخش آن به بیرون می‌شود. تشخیص این آسیب اغلب از طریق معاینه بیمار و گاهی با کمک ام آر آی انجام می‌گیرد.
درمان پارگی تاندون عضله دوسر بازویی در ناحیه آرنج
در صورتی که سن بیمار بالا باشد و کم شدن قدرت عضله دوسر و تغییر شکل آن برای بیمار مشکل‌ساز نباشد، می‌توان بدون جراحی آن را درمان کرد. درمان شامل استراحت آرنج با آویزان کردن آن به گردن و استفاده از داروهای ضد التهاب است. در این روش درمانی، قدرت خم کردن آرنج و چرخش خارجی ساعد به طور محسوسی کاهش می‌یابد.
در اکثر موارد پارگی، به‌ویژه در افراد جوان‌تر، درمان مناسب نیازمند جراحی است. این جراحی باید هر چه سریع‌تر انجام شود تا نتایج درمانی بهتری حاصل شود. در مواردی که جراحی به سرعت انجام شود، می‌توان سر تاندون کنده شده از توبروزیته استخوان رادیوس را مجدداً به آن استخوان متصل کرد. اما اگر بیش از ۳ تا ۴ هفته از زمان پارگی گذشته باشد، به علت انقباض عضله دوسر، تاندون کوتاه شده و به سمت بالا می‌رود و دیگر نمی‌توان تاندون را به وضعیت اولیه خود در محاذات توبروزیته رادیوس برگرداند. در این شرایط، استفاده از پیوند یا گرافت تاندونی مطرح می‌شود.
برای جراحی این بیماران، معمولاً از آلوگرافت، یعنی بافت پیوندی که از فرد متوفی گرفته شده، استفاده می‌شود. رایج‌ترین تاندون‌های پیوندی در این بیماران، آلوگرافت تاندون همسترینگ و یا آلوگرافت تاندون آشیل است. این تاندون‌های پیوندی بین سر کنده شده تاندون دوسر بازو و توبروزیته استخوان رادیوس قرار گرفته و آنها را به یکدیگر متصل می‌کند.
جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر نادر مطلبی زاده فوق تخصص و جراح افزایش قد از اینجا و یا از طریق واتس‌اپ اقدام کنید
