سندروم تونل کارپال: تشخیص و درمان

سندروم تونل کارپال یک بیماری رایج است که دست را تحت تاثیر قرار می‌دهد. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است احساس درد، بی‌حسی یا ضعف در دست و مچ خود کنند. گاهی اوقات، شدت علائم به حدی می‌رسد که فرد را در شب بیدار می‌کند. با ایجاد تغییرات کوچک در سبک زندگی، می‌توان به بهبود علائم کمک کرد، اما گاهی اوقات نیاز به درمان‌هایی مانند جراحی هم هست.

سندروم تونل کارپال چیست؟

اما سندروم تونل کارپال دقیقاً چیست؟ این بیماری زمانی رخ می‌دهد که فشار زیادی بر عصب مدین دست ایجاد شود. این عصب در مچ دست عبور می‌کند و به انگشت‌های شست، اشاره و سوم و نیمی از انگشت چهارم حس می‌دهد. سندروم تونل کارپال انگشت کوچک دست را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد. در این مقاله، به بررسی علائم، علل و روش‌های درمان این بیماری خواهیم پرداخت.

تونل کارپال چیست؟

تونل کارپال یک فضای محدود در مچ دست است که توسط استخوان‌ها و یک رباط ضخیم به نام رباط عرضی مچ دست شکل گرفته است. این فضا تغییر اندازه نمی‌دهد و شامل 9 تاندون خم‌کننده انگشتان و یک عصب به نام عصب مدین است. گاهی اوقات، فشار اضافی بر این عصب می‌تواند به سندروم تونل کارپال منجر شود.

این بیماری برای اولین بار در قرن 19 مورد بررسی قرار گرفت و در دهه 1930، جراحی اول برای آزادسازی عصب مدین انجام شد. این مشکل یکی از دلایل رایج مراجعه به پزشکان ارتوپدی است.

چه عواملی باعث ایجاد سندروم تونل کارپال می شوند؟

سندروم تونل کارپال اغلب به دلیل التهاب در اندام‌های داخل تونل کارپال زمانی ایجاد می‌شود که فشار زیادی بر عصب مدین وارد شود. علت دقیق این بیماری معلوم نیست، اما وضعیت آناتومیک بدن، بیماری‌ها و شرایط خاصی می‌توانند به ایجاد فشار اضافی کمک کنند.

برخی از عواملی که می‌توانند به ایجاد فشار در تونل کارپال کمک کنند عبارتند از:

• روماتیسم مفصلی
• نقرس
• آمیلوئیدوز
• عفونت‌ها
• آرتریت پسوریاتیک
• خارهای ناشی از آرتروز در استخوان‌های مچ دست
• تومورها
• گانگلیون کیست
• شکستگی یا دررفتگی‌های مچ دست
• حرکات تکراری دست و مچ دست

چه عواملی می توانند علائم سندروم تونل کارپال را ایجاد کنند؟

این عوامل می‌توانند فشار بر عصب مدین افزایش دهند و علائم سندروم تونل کارپال را ایجاد کنند.

برخی عوامل می‌توانند احتمال ابتلا به سندروم تونل کارپال را افزایش دهند. برخی از این عوامل عبارتند از:

• جنسیت: زنان بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.
• سن: افراد بالای 40 سال بیشتر در معرض خطر هستند و این بیماری در کودکان و نوجوانان کمتر دیده می‌شود.
• بارداری: در زمان بارداری، تغییرات هورمونی و افزایش مایعات بدن می‌تواند فشار بر عصب مدین را افزایش دهد.
• بیماری‌های مزمن: افراد مبتلا به دیابت، کم‌کاری غده تیروئید و فیبرومیالژیا بیشتر در معرض خطر ابتلا هستند.
• چاقی: افراد چاق نیز بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
• مصرف الکل: مصرف الکل نیز می‌تواند احتمال ابتلا را افزایش دهد.
• وراثت: اگر افرادی در خانواده شما به این بیماری مبتلا بوده‌اند، احتمال ابتلا شما نیز بیشتر است.

با آگاهی از این عوامل ریسک، می‌توانید بهتر برای پیشگیری و مدیریت این بیماری آماده شوید.

علائم سندروم تونل کارپال

علائم این بیماری زمانی ظاهر می‌شوند که فشار بر عصب مدین افزایش پیدا می‌کند. معمولاً این علائم در شب یا هنگام بیدار شدن در صبح احساس می‌شوند. برخی از بیماران ممکن است احساس کنند که نیاز به تکان دادن دستان خود دارند، و این موضوع می‌تواند آن‌ها را از خواب بیدار کند.

علائم شایع

• احساس بی‌حسی و سوزن سوزن شدن در دستان و مچ‌ها، که معمولاً در شب شدت می‌یابد
• تورم و بزرگ شدن انگشتان
• احساس ضعف و افتادن وسایل از دست
• دشواری در انجام کارهای دقیق مانند نگه‌داشتن کتاب، نوشتن و استفاده از کامپیوتر
• کاهش حس در سر انگشتان

علائم معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند و ممکن است هر زمانی اتفاق بیافتند، اما بیشتر در شب دیده می‌شوند.

آیا این بیماری خطرناک است؟

در بسیاری از موارد، با تغییرات کوچک در سبک زندگی و درمان‌های غیرجراحی، می‌توان علائم را کنترل کرد و از آسیب بلند مدت به بدن جلوگیری کرد. اما اگر نادیده گرفته شود، ممکن است به عصب مدین آسیب بزند و احساس و کارکرد دست‌ها را برای همیشه تغییر دهد. درمان به موقع مهم است تا فرصت درمان‌های غیرجراحی از دست نرود.

چگونه سندروم تونل کارپال تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص سندروم تونل کارپال با بررسی دقیق علائم و سابقه پزشکی توسط یک دکتر متخصص انجام می‌شود. پس از معاینه اولیه، تست‌ها و روش‌های تصویربرداری خاصی وجود دارد که به تایید یا رد این بیماری کمک می‌کنند:

1. تست تینل: دکتر با زدن یک ضربه ملایم به عصب مدین در میانه مچ دست، واکنش‌هایی مانند درد یا بی‌حسی را بررسی می‌کند.
2. تست فالن: بیمار آرنج‌های خود را روی یک سطح می‌گذارد و مچ دست را آزاد می‌گذارد. اگر در طی 60 ثانیه اول، بیمار احساس بی‌حسی یا سوزن‌سوزن شدن کند، ممکن است به این بیماری مبتلا باشد.
3. تصویربرداری: در صورت وجود نشانه‌هایی از آرتریت یا آسیب، تصویربرداری می‌تواند بسیار مفید باشد تا علل دیگر احتمالی که ممکن است علائم مشابه ایجاد کنند، شناسایی شوند.
4. نوار عصب-عضله: این تست به بررسی عملکرد عصب مدین کمک می‌کند و می‌تواند وضعیت سلامت عصب را مشخص کند.

چگونه از سندروم تونل کارپال پیشگیری کنیم؟

برای جلوگیری از ابتلا به سندروم تونل کارپال، توجه به چند نکته مهم می‌تواند مفید باشد:

• کاهش وزن: اگر چاق هستید یا اضافه وزن دارید، تلاش کنید وزن خود را کاهش دهید.
• کنترل بیماری‌ها: بیماری‌هایی که خطر ابتلا به این سندروم را افزایش می‌دهند باید کنترل شوند.
• مراقبت از آرنج و مچ: هنگام کار، آرنج‌ها و مچ‌ها را در وضعیت مناسب نگه دارید.
• استفاده از ابزار مناسب: اطمینان حاصل کنید که ابزارهایی که استفاده می‌کنید، مناسب اندازه دستان شما هستند.
• تنظیم ارتفاع صندلی: هنگام کار با کامپیوتر، صندلی خود را تنظیم کنید تا مچ دستان شما خم نشوند.

درمان سندروم تونل کارپال

درمان این بیماری ممکن است شامل روش‌های غیرجراحی یا در مواردی جراحی باشد. هدف از درمان، کاهش فشار بر عصب مدین است. روش‌های غیرجراحی عبارتند از:

• داروهای ضدالتهاب: مصرف داروهای ضدالتهاب برای کاهش التهاب و درد.
• تزریق استروئید: در مواردی که علائم خفیف و موقتی دارید.
• مچ‌بند طبی: استفاده از مچ‌بند برای حمایت از مچ و کاهش فشار بر عصب مدین.

این روش‌ها به ویژه در مواردی که علائم تازه شروع شده یا خفیف هستند، موثر است.

استفاده از مچ‌بند و انجام جراحی در درمان سندروم تونل کارپال

مچ‌بندهای طبی می‌توانند به کاهش علائم سندروم تونل کارپال کمک کنند. این مچ‌بندها از اینکه مچ‌ها در حالت‌هایی قرار گیرند که می‌توانند علائم را تشدید کنند، به خصوص در طول شب جلوگیری می‌کنند. اما باید توجه داشت که استفاده از مچ‌بند تنها علائم را کاهش می‌دهد و درمان دائمی برای بیماری نیست.

گاهی اوقات، جراحی ممکن است لازم باشد تا فشار بر عصب مدین کاهش یابد. جراحی شامل برش دادن رباط عرضی کف دست است تا فضای بیشتری برای عصب مدین فراهم شود.

جهت ویزیت و نوبت دهی دکتر نادر مطلبی زاده فوق تخصص و جراح افزایش قد از اینجا اقدام کنید

خلاصه

در این مقاله، به بررسی جامع سندروم تونل کارپال پرداختیم، روش‌های تشخیص و درمان آن را معرفی کردیم و نکاتی برای پیشگیری از این بیماری ارائه دادیم. اگر سوالی دارید یا نیاز به اطلاعات بیشتری دارید، لطفاً نظرات خود را با ما در میان بگذارید. ما آماده پاسخگویی به سوالات شما هستیم.