داروی ایبوپروفن (Ibuprofen) یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) است که با نام‌های مختلفی مانند ادویل (Advil) و مورتین (Motrin) شناخته می‌شود. این دارو گاهی به نام بروفن یا ژلوفن نیز شناخته می‌شود.
داروی ایبوپروفن یا بروفن در درمان مشکلات مختلفی مانند آرتریت (التهاب مفصلی)، روماتیسم مفصلی، اسپوندیلیت انکیلوزان، نقرس، تب، درد قاعدگی، سردرد، کمردرد، درد دندان، کرامپ عضلانی، درد ناشی از کشیدگی رباط‌ها و آسیب‌های کوچک استفاده می‌شود.
این مقاله صرفا جهت اطلاع شما عزیزان تهیه شده است و به معنای تجویز یا توصیه به مصرف آن نیست.
نحوه عملکرد داروی ایبوپروفن یا بروفن
ایبوپروفن یا ژلوفن با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز (Cyclooxygenase) عمل می‌کند. این آنزیم موادی به نام پروستاگلاندین (Prostaglandin) را تولید می‌کند که در بدن می‌تواند موجب درد، تورم و تب شود. ایبوپروفن با مهار تولید پروستاگلاندین‌ها، می‌تواند کاهش درد و تورم را ایجاد کند.
میزان و نحوه مصرف ایبوپروفن یا بروفن
ایبوپروفن بصورت قرص‌های ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی‌گرمی و شربت ۱۰۰ میلی‌گرمی در دسترس است. این دارو را می‌توان روزانه ۳-۴ بار مصرف کرد. حداکثر دوز مصرفی ایبوپروفن یا بروفن بدون نسخه پزشک روزانه ۱۲۰۰ میلی‌گرم است.
توصیه می‌شود این دارو را برای درمان درد به مدت بیش از ۱۰ روز و برای درمان تب به مدت بیش از ۳ روز مصرف نکنید. در صورت ادامه درد و تب، حتماً به پزشک مراجعه کنید.
مصرف داروی ایبوپروفن یا ژلوفن باید بر اساس دستورات پزشک و روی دستور دارویی موجود بر روی بسته‌بندی انجام شود. در صورت ادامه درد یا تب، حتماً به پزشک مراجعه کنید. همچنین، دارو را در دمای اتاق و دور از دسترس کودکان نگهداری کنید و در صورتی که تاریخ انقضای دارو به پایان رسیده باشد، از مصرف آن خودداری کنید.
توجه داشته باشید که بعضی از داروهای ضد درد و داروهایی که برای کنترل علائم سرماخوردگی مصرف می‌شوند ممکن است حاوی ایبوپروفن یا بروفن یا دیگر داروهای ضد التهابی مشابه ایبوپروفن باشند. مصرف همزمان این داروها با ایبوپروفن می‌تواند احتمال بروز عوارض جانبی این دارو را افزایش دهد. بنابراین، قبل از مصرف هر دارو، بهتر است با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید تا از تداخل ممکن با دیگر داروها مطلع شوید و دستورات مصرف صحیح را دنبال کنید.
اگر داروی ایبوپروفن یا ژلوفن مصرف می‌کنید و قصد مصرف داروی دیگری را دارید، حتماً با مطالعه اطلاعات نوشته شده همراه دارو از مواد تشکیل‌دهنده آن اطلاع پیدا کرده و یا از پزشک داروخانه بخواهید که شما را در این زمینه راهنمایی کند. این اقدام به جلوگیری از تداخل بین داروها و احتمال بروز عوارض جانبی ناخواسته کمک می‌کند.
همچنین، توصیه می‌شود دارو را در ساعات مشخصی از روز مصرف کنید تا احتمال فراموش کردن یک وعده کم شود. با این حال، اگر مصرف یک وعده از داروی ایبوپروفن یا ژلوفن را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن، دوز مصرفی را دو برابر نکرده و فقط به مصرف دوز فعلی بسنده کنید. اگر زمان به یاد آوردن وعده‌ی بعدی نیز نزدیک باشد، دوز اضافی نخورید و به توصیه پزشک یا داروساز مشورت کنید.
هرگز داروی ایبوپروفن را برای حصول نتایج درمانی بهتر، بیش از آنچه پزشک تجویز کرده است و یا به مدت زمان بیشتر مصرف نکنید. اگر مصرف داروی ایبوپروفن یا بروفن موجب سوء هاضمه در شما می‌شود، می‌توانید آن را بعد از مصرف غذا یا با شیر مصرف کنید. این اقدام ممکن است به کاهش عوارض معده و روده کمک کند. همچنین، توصیه می‌شود که در مصرف ایبوپروفن یا داروهای مشابه، دستورات پزشک یا داروساز را رعایت کرده و به مقدار و زمان مصرف تجویز شده عمل کنید.
نکات مهم پیش از مصرف داروی ایبوپروفن یا بروفن
قبل از مصرف داروی ایبوپروفن یا بروفن، نکات زیر را در نظر بگیرید:
- اگر به داروی ایبوپروفن یا بروفن یا دیگر داروهای ضد التهاب حساسیت و آلرژی دارید، حتماً این موضوع را به پزشک خود بگویید.
- به پزشک خود بگویید که چه داروهای دیگر حتی داروهای گیاهی را مصرف می‌کنید. این داروها ممکن است با ایبوپروفن تداخل اثر داشته باشند.
- ایبوپروفن را با دیگر داروهای ضد درد مصرف نکنید مگر اینکه پزشک برای شما تجویز کرده باشد.
- اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. مصرف ایبوپروفن یا ژلوفن در دوران بارداری بخصوص در سه ماهه اول و سوم، خطرناک است.
- اگر قصد جراحی یا کار دندانپزشکی دارید، به پزشک خود اطلاع دهید که داروی ایبوپروفن مصرف می‌کنید.
- اگر مشکلاتی نظیر سابقه سکته مغزی یا قلبی، نارسایی قلبی، فشار خون بالا، آسم، پولیپ بینی، بیماری کبد یا کلیه، زخم معده، لوپوس سیستمیک، مشکلات لخته‌شدن خون یا خونریزی زیاد دارید و یا اگر سیگار می‌کشید، به پزشک خود اطلاع دهید. این اطلاعات می‌تواند در تصمیم‌گیری در مورد مصرف ایبوپروفن کمک‌کننده باشد.
عوارض و تداخل دارویی قرص های ایبوپروفن یا ژلوفن
داروی بروفن یا ایبوپروفن، دارویی است که به عنوان یک مسکن و ضد التهاب مورد استفاده قرار می‌گیرد. از این دارو برای درمان دردهای عضلانی و مفصلی، دردهای کمری و دندانی، سردرد، و دردهای ناشی از کشیدگی رباط‌ها استفاده می‌شود.
به یاد داشته باشید که مصرف همزمان بروفن با برخی داروهای دیگر ممکن است تغییراتی در تاثیر این دارو ایجاد کند. برخی موارد از جمله:
- ایبوپروفن می‌تواند دفع لیتیوم از کلیه را کاهش دهد و سطح خونی آن را افزایش داده و موجب مسمومیت با لیتیوم شود.
- ایبوپروفن ممکن است تاثیر بعضی داروهای کاهنده فشار خون را کم کند و فشار خون را افزایش دهد.
- ایبوپروفن یا ژلوفن می‌توانند دفع کلیوی جنتامایسین را کاهش دهند و سطح سرمی آن را افزایش داده و موجب مسمومیت با جنتامایسین شوند.
- ایبوپروفن تاثیر رقیق‌کننده خون دارد و مصرف همزمان آن با دیگر داروهای رقیق‌کننده خون مانند وارفارین ممکن است اثرات آن را تشدید کند.
- ایبوپروفن می‌تواند با دیگوکسین، متوترکسات و بعضی داروهای ادرارآور تداخل داشته باشد.
بنابراین، اگر شما هر یک از این داروها را مصرف می‌کنید یا قصد دارید با بروفن مصرف کنید، بهتر است با پزشک خود یا داروساز مشورت کنید تا احتمال تداخلات دارویی را کاهش دهید.
مطالعه پیشنهادی: داروی ملوکسیکام یا موبیک چیست؟
عوارض جانبی
مصرف داروی ایبوپروفن ممکن است منجر به بروز عوارض جانبی شود که باید به آنها توجه داشته باشید:
عوارض قلبی:
- داروی ایبوپروفن یا بروفن می‌تواند عوامل خطرناکی برای سکته قلبی یا سکته مغزی باشد، به ویژه اگر برای مدت طولانی این دارو را مصرف کنید.
- احتمال افزایش عوارض قلبی برای افرادی که مشکلات قلبی داشته‌اند یا در خطر بالاتری از بیماری‌های قلبی قرار دارند (مانند مصرف سیگار، سابقه خانوادگی بیماری قلبی، فشار خون بالا و دیابت)، بیشتر است.
عوارض گوارشی:
- ایبوپروفن یا ژلوفن می‌تواند علائم گوارشی نظیر تهوع، سوء هاضمه، اسهال و یبوست ایجاد کند.
- مصرف ایبوپروفن می‌تواند به عوارض جدی در معده و روده منجر شود، به ویژه خونریزی و سوراخ شدن معده و روده.
این عوارض ممکن است خطرناک باشند و بدون داشتن علائم هشدار دهنده قبلی ایجاد شوند. عوارض گوارشی ایبوپروفن به خصوص در افراد مسن‌تر بیشتر مشاهده می‌شود. علائمی که نشان‌دهنده این عوارض می‌باشد عبارتند از:
- یبوست
- اسهال
- نفخ شکم
- سرگیجه
- بیقراری
- وز وز گوش
- افزایش ناگهانی وزن
- تب
- تاول
- قرمزی پوست، کهیر یا خارش
- تورم در اطراف چشم، صورت، گلو، دست‌ها، پاها، قوزک یا ساق
- اشکال در تنفس یا بلع
- خشن شدن صدا
- احساس خستگی زیاد
- احساس درد در بالا و سمت راست شکم
- تهوع یا کاهش اشتها
- زرد شدن پوست یا چشم
- رنگ پریدگی
- احساس درد بدن مشابه آنفلوآنزا
- طپش قلب
- ادرار خونی
- اشکال در ادرار کردن
- کمردرد
- تاری دید، درد چشم یا قرمزی چشم
- گردن خشک
- سردرد
- گیجی
- حس تهاجم
اگر هر کدام از این علائم را تجربه می‌کنید، به پزشک خود اطلاع دهید و در صورت لزوم ترک مصرف ایبوپروفن را در نظر بگیرید.
